De weg naar 30% recyclaat

Wietse Wissema – februari 2024

Met ingang van het nieuwe jaar, komt ook 2027 dichterbij. Het jaar waarin De nieuwe Nationale Circulaire Plastics Norm zijn intrede zal doen. Het houdt de gemoederen binnen de rubber- en kunststofindustrie flink bezig. De uitdaging is niet zozeer om aan de nieuwe norm te voldoen, maar om de norm helder én haalbaar te stellen. 

Klankbordgroep
Zo zijn we met de NRK in gesprek met het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, die momenteel de wet aan het vormgeven zijn. Eind vorig jaar zijn we met een delegatie naar Den Haag gegaan om daar meer duidelijkheid te krijgen en onze expertise vanuit de kunststofindustrie in te brengen. Tijdens deze besprekingen hebben alle partijen hun zienswijze betreffende de uitvoerbaarheid en de effecten op milieu en markt kunnen inbrengen. Dit is samengevat in een rapport welke op 7 maart verder met de klankbordgroep besproken wordt.

Er worden ook bepaalde voorstellen getoetst aan de klankbordgroep, waar bijvoorbeeld ook milieugroeperingen in zitten. Zo werd eerder nog gesproken over ‘kunststof tax’, maar daar hebben we hard tegen geprotesteerd. En met succes. Het is mooi om te zien dat we er allemaal voor willen gaan en hetzelfde, duurzame, doel voor ogen hebben.

Draagvlak
Naast de contacten richting de beleidsmakers, zoeken we elkaar in de breedte ook steeds meer op. Het is fijn om te zien dat we gezamenlijk binnen de branche gaan timmeren aan deze duurzame weg. We hebben openingen gevonden om meer draagvlak te creëren en collega-spuitgieters bereid gevonden om mee te denken. Samen staan we sterker! We willen als bedrijf, als branche en als land heel graag mee met circulaire plastics, maar het moet wel haalbaar zijn.

Ambitieus of niet haalbaar?
Het wetsvoorstel, met de voorwaarden zoals deze er nu ligt, is heel ambitieus. Hierbij worden er gelijktijdig hoge recyclingpercentages (groot aandeel recyclaat in nieuwe producten) en steeds meer hergebruik van kunststof artikelen geëist. En dat in een samenleving, waarbij we binnen de EU vrij verkeer van producten hanteren. Voor importproducten gelden deze strenge eisen niet. Het gevolg? Door het opzetten van een productiefaciliteit in het buitenland kan men deze norm ontzien. Daarnaast verwachten we een uitstroom van Nederlandse producenten naar het buitenland omdat onze eigen industrie zwaar t.o.v. buitenlandse bedrijven wordt benadeeld. Dit kan niet de bedoeling zijn. Het verlagen van CO2 stopt tenslotte niet bij de grens. We pleiten dan ook voor ‘level playing field’. Gelijke monniken, gelijke kappen. Anders is er geen bestaansrecht meer in Nederland.

–
Met de blog ‘De weg naar 30% recyclaat’ houden we je op de hoogte van alle ontwikkelingen rondom dit thema.