De weg naar 30% recyclaat

Wietse Wissema – Augustus 2024

Ondernemers in de rubber- en kunststofindustrie zullen de komende jaren te maken krijgen met een ware vloedgolf aan nieuwe wet- en regelgeving rond milieu, duurzaamheid en de circulaire economie. De Nationale Circulaire Plastics Norm is er daar één van, maar wel met de hoogste prioriteit. Deze bijmengverplichting kan grote problemen geven als de voorgenomen vrijstelling van import realiteit wordt, aldus Harold de Graaf, algemeen directeur NRK (Nederlandse Rubber- en Kunststofindustrie). Om te voorkomen dat product naar het buitenland weglekt en met oog op de voorgenomen CO2-reductie, luidt het advies om de wetgeving niet nationaal maar Europees in te voeren. Is dit de route die we met z’n allen kunnen nemen?

Onze route
Het is duidelijk dat de uitdaging verder gaat dan alleen bedrijven in de rubber- en kunststofindustrie. Het treft de hele keten, nationale economie en dus ook buiten onze landsgrenzen. Maar wat kunnen we nu al ondernemen als kunststof spuitgietbedrijf? Bij Alligator Plastics ligt prioriteit om recyclestromen op gang te krijgen. Het opzetten van een dergelijke recyclestroom voor technische kunststoffen/engineering plastics is van cruciaal belang voor de hele keten. Ook bewustwording bij klanten en het stellen van duurzame voorwaarden zijn hier onderdeel van. Want hoe graag we ook recyclaat willen gebruiken: de beschikbaarheid is zeer beperkt én het is duurder dan nieuw materiaal.

Momenteel telt alleen post-consumer als recyclaat voor de nieuwe wetgeving. Daarnaast heerst er nog veel onwetendheid over het gebruik van recyclaat. Men is bang dat recyclaat kwalitatief minder goed is. Dit is veelal onterecht. Hierin zullen we als bedrijf dus ook moeten voorzien in de informatiebehoeften.

Sterke schouders
Mijn mening? Het doel van 30% recyclaat voor de gehele branche is ambitieus en vooralsnog onmogelijk. De duurzame lasten zouden meer naar evenredigheid verdeeld moeten worden: de scherpe eisen voor de segmenten waar de grootste slagen gemaakt kunnen worden. Belangrijke kanttekening: zoals eerder genoemd zit veel kunststof verwerkt in voedselverpakkingen. En laat dit nu nét een segment zijn waarbij het bij wet verboden is om gerecycled materiaal te gebruiken…

De huidige status
Onlangs zijn we met de klankbordgroep in Den Haag bijeengekomen. De eerdergenoemde zorgen werden door eenieder bevestigd. Dit blijkt ook uit de reacties naar aanleiding van de online publicatie van de internetconsultatie voor deze wetgeving. Momenteel wordt dit door het ministerie van I&W bekeken en verwerkt in concept richtlijnen welke gepresenteerd worden aan de Tweede Kamer. In de tussentijd is in het nieuwe regeerakkoord opgenomen dat we de Europese wetgeving gaan volgen en niet hierop vooruit gaan lopen. De hamvraag is dan ook: gaan we mee in de Europese route? Wat mij betreft cruciaal om SMART invulling te kunnen geven aan deze gemeenschappelijke uitdaging.

Stappen maken
Vooropgesteld is het goed dat er stappen worden gemaakt met een kader. Want als je het aan de industrie overlaat, zal prijs altijd leidend blijven. De inzet van recyclaat en circulair werken vraagt investeringen en hogere prijzen voor je grondstoffen. Als dat betekent dat je niet meer kunt concurreren in de markt, dan doe je het eigenlijk voor niets. We moeten dus vooral samen optrekken, langs heldere kaders. Met z’n allen hebben we meer kennis. We nemen dan ook graag de kennis en expertise van derden mee. Zo hebben we contacten met leveranciers waarbij wordt gekeken of er bijvoorbeeld standaard bij een offerte de verwachte LCA en CO2-uitstoot kan worden opgenomen. Zo dragen we bij aan het inzicht en aan de bewustwording binnen de keten. En met z’n allen kunnen we grote stappen maken.

–
Met de blog ‘De weg naar 30% recyclaat’ houden we je op de hoogte van alle ontwikkelingen rondom dit thema.